U Lamentu d'Antuninu hè un cantu tradiziunale di Corsica. Hè urighjinariu di a rigioni di Zicavu.

Lamentu d'Antuninu mudificà

O cunsorti adurata
Da l'oscura prigioni di Bastia
In cù la mio penna amata
Scriva ti vogliu in rima è puesia
Cun amaru curdogliu
Mia vita addulurata in questu fogliu.
Io sonu incarceratu
Richjusu in un'antica sepultura
Trà i ferri è laceratu
Son divenutu una morti in figura
Piengendu il poverinu
La cruda sorte, il barbaru distinu.
Mi svegliu à fà del giorno
Al murmuru giocondu di l'acelli
In terrazza ritornu
À cuntemplà li fiori è l'arbuscelli
Quel valli è colline
Quel ricchi è magnifichi.
Addiu Ulmetu amatu
Locu in duve eu son natu
Addiu amici cari è parentelli
Adiu li affetti mei, cari surelli
Addiu per sempre andati
Li bel giorni per mè son passati.