Predica di a rustaghja

A Predica di a rustaghja hè una puisia scritta da Monsignori di la Fuata. Hè stata publicata in A Muvra in 1924.

Predica di a rustaghja

mudificà
Simonu u cioncu circava in a flicaghja.
Ghjugni lu preti. O preti, ùn vò più in piaghja.
È parchì caru Simonu ?
Aghju persu la rustaghja.
Lascia fà, lu me cumpari,
Vogliu fà trimà l’altari.
Frateddi cari, s’hè pers’una rustaghja
Chì l’hà la rendi ; l’hà trova in a flicaghja
Rimittiti la dumani,
Sinnò boia ùn si n’impaghja ;
O sintiti ciò ch’e dicu
O sinnò, vi maladicu.
Una rustaghja si sà quant’edda costa ;
Ci vol carbonu è farru à bedda posta,
È ci vol meza ghjurnata,
Par avè la ben composta :
Dunqua deti la à u patronu :
La rustaghja hè di Simonu.
Veni lu branu, è ci hè la dibbiera ;
Veni l’istati è ci hè la dirraschera ;
Si tù ùn ha' la to rustaghja,
À nissunu la po' chera ;
S’edda veni d’andà in piaghja,
Comu fà senza rustaghja ?
S'tù va' in campagna par veda li to chjosa,
La caddi hè aparta, è boiu ùn si riposa ;
Tagliarè dui o trè machji,
Se' sicuru ; bedda cosa !
Sì tù incontri la lamaghja,
Comu fà senza rustaghja ?
Ghjuntu in u pratu, ti fughjni li feri ;
Ha' la rustaghja, ùn tena pur pinseri :
Boia è vacchi tutti quanti
Vinarani vulinteri ;
Taglia a fronda, è hani da traghja ;
Comu fà senza rustaghja ?
Ha' una quistioni, lu stilu hè pruibitu,
È la pistola ùn hà chè lu banditu ;
Sì tù porti la rustaghja,
Qual s’accosta cusì arditu ?
Sì lu ghjacaru t’abbaghja,
Comu fà senza rustaghja ?
Ci vol a trava da l’eghji è da Nironu,
Da Bracacciola, da u mulu è da Baghjonu ?
Sbrumarè quattru lamaghji,
Ùn ni manca à u lamaghjonu ;
Chì ni vol trè o quattru paghja ?
Comu fà senza rustaghja ?
Li sgarzunotti ti coglini li fica ?
Chì ci hè bisognu chì nimu la ti dica ?
Pensi forsa di parà li
Cù u mintrastu o cù l’urtica ?
Ci vol pronta la lamaghja:
Comu fà senza rustaghja ?
Si la to vigna hè accantu à u mal vicinu,
È si tù brami di bia lu to vinu,
Chjudi bè lu to scaleghju,
Cun un tancu prugnulinu
Osinnò cù la lamaghja ;
Ma ci vol a to rustaghja.
Sensa rustaghja, nun servi à cinquantà la
Soffri la vigna, parch’ùn si pò fà pala,
Si ni casca lu fasgiolu
È u currochjulu s’ammala,
Sì la festa ùn hè carraghja,
Ci vol dunqua la rustaghja.
Ti si vol chjimpà la sarpi catiddata,
Sì tù vol fughja, ha' da impiità l’annata ;
Sì tù pari, vidaremu
S’edd’ùn nasci la frittata,
Or par quistu, tù ha' da raghja,
Sì tù ùn ha' la to rustaghja !
Hè un usu anticu, lu sani ancu in Varchjaghja ;
Chì movi un pedi, bisogna ch’eddu l’aghja.
Ùn hè omu di Furciolu
Chì un porta la rustaghja :
È vurristi chì Simonu
Si n’andessi c'lu bastonu !
Dunqua, figlioli, rinditi la rustaghja :
Dopu dumani Simonu hà da andà in piaghja,
Chì l’avissi è ùn a di rendi,
Pagarà li so viaghja ;
Eppo' hè fretu aval d’invernu ;
Ma chì caldu ch’hè in infernu !
Sta sbradizata la feci preti Santu,
Ma com'ed’eddu ùn ci n’abbaghja tantu ;
Pridicheghja cusì bè ni,
Eppo' basta lu so cantu !
Pa li funi è li rustaghji,
Ùn ci hè preti chì l’assaghji.
Tuttu u Furciolu ludava stu sirmonu ;
Ma u più cuntentu qual era po ? Simonu.
N’hà ma’intesu lu Furciolu ?
Oh ! lu latru ! ma chì tonu !
È mort’eiu, dissi lu preti,
Ma da più ni sintareti.
Di sti sirmoni nissunu ni pò fà :
Ni sfidu tutti li preta d'lu di quà :
Venga quì u seminaristu ,
Venga quì cù u sò rabà !
S’è mi vogliu scuzzulà ,
Tandu sì chì sintarà.

Rifarenzi

mudificà