A Vechjaia hè una puesia scritta da Petru Lucciana (1832-1909), dettu Vattelapesca. 'Ssa puesia hè stata publicata prima in L'Annu Corsu, in u 1925 (pagina 139).

A Vechjaia

mudificà
Ah! ciò chì in a vechjaia ci hè di peghju
Ùn sò micca i dulori curpurali
(Nè i denti chì vi cascanu à buleghju
Cù i capelli ind'a suppa), ma i murali.
Vive ed assiste à i proprii funerali,
Ecc’un cruziu! È ghjè u meiu. S’e dormu o veghju,
In carattari ardenti scritti i leghju,
I rimbombi sentendu ne murtali.
Cose e persone care à pocu à pocu
M’abandonanu tutte, sicchè prestu
Chì mi cunnosca ùn truveraghju in locu,
Nè chì m’intenda : segnu manifestu
Ch’ogna chì perti anch’eu... Per duve ?... Ùn socu.
Dunque pertimu. U mio baullu hè lestu.

Da vede dinù

mudificà